ಏಳು ಹೆಜ್ಜೆ, ಏಳು ಕತೆ…!!

ನನ್ನ ನಾನು ಮರೆತು ಬೆರೆತು

ಭೇದ ಭಾವ ಇರದೆ ಕಲೆತು

ರೆಕ್ಕೆ ಬಿಚ್ಚಿ ಹಾರುತಿರಲು

ನೋವು ತಡೆಯಲಾರದಿರಲು

ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಅತ್ತೆ

ಸುತ್ತ ಕತ್ತಲೆ, ಒಂಟಿಯಾಗಿ ಅವಿತೆ..!!

********

ಮನದ ತುಂಬಾ ಪ್ರೀತಿ ಗುಂಗು

ಕೆನ್ನೆ ಮ್ಯಾಲೆ ಕೆಂಪು ರಂಗು

ಖುಷಿಯ ಗಳಿಗೆ ಮಾಸದಿರಲು

ಮಾಯವಾದ ಕನಸು ಮುರಿದು

ಬಿಕ್ಕಿ ಬಿಕ್ಕಿ ಅತ್ತೆ

ವಿರಹ ರಾಗ, ತಂದಿತೊಂದು ಕವಿತೆ..!!

            ********

ಹಣೆಯ ಬಿಂದಿ ಕುಂಕುಮ ಏರಿ

ಸೀರೆಯ ನೆರಿಗೆ ನಿಲ್ಲದೆ ಜಾರಿ

ಆಸೆಗಳೆಲ್ಲ ಗರಿಕೆದರಿ

ನವ ಮಾಸಕೂ ಹೊಸ ಪರಿ

ಖುಷಿ ಖುಷೀಲಿ ಅತ್ತೆ

ಕುವರಿ ಬಂದಳು ಅಳುತ್ತಾ ಮತ್ತೆ..!!

********

ಮನೆಯ ಒಡತಿ ಒಡಲು ಕರಗಿ

ಕರುಳ ಕುಡಿಯ ಬಾಳು ಬೆಳಗಿ

ತನ್ನ ಕಾರ್ಯ ಮುಗಿದು ಮರುಗಿ

ದೂರವಾದ ಮಗುವ ಕೂಗಿ

ಕೇಳಬೇಕು ಬಳಿಗೆ ಸಾಗಿ

ಹೇಳು ನನ್ನ ಜೀವ ಯಾರಿಗಾಗಿ…??

********

ಮರಣದಾಗೂ ಒಂದು ವ್ಯಥೆ

ಪತಿಯು ಇಲ್ಲದ ಎನ್ನ ಕತೆ

ಚುಚ್ಚಿ ಚುಚ್ಚಿ ಅಳುವುದಂತೆ

ಈ ಜಗವೇ ಒಂದು ಚಿತ್ರ ಸಂತೆ

ಬೂದಿ ಮುಚ್ಚಿದ ಕೆಂಡದಂತೆ

ಬಣ್ಣವೆಲ್ಲ ಹೀರಿ ಸುಡುವ ಬೆಂಕಿಯಂತೆ..!!

********

ಈಗ ನೋಡಿ ನನ್ನ ಸರದಿ

ಕೂದಲೆಲ್ಲಾ ನೆರೆತ ದಾದಿ

ಪತಿಯೂ ಇಲ್ಲ ಮಕ್ಕಳಿಲ್ಲ

ಎನಗೆ ಯಾರ ಹಂಗೂ ಇಲ್ಲ

ಹತ್ತು ಊರು ಕೇರಿ ಅಲೆದು

ನಡೆದೆ ಆ-ಶ್ರಮದ ದಾರಿ ಹಿಡಿದು..!!

********‘

ಎನಗೆ ಬೇಕು ಒಂದು ಹೆಜ್ಜೆ

ನಡೆವ ಹಾದಿಗೆ ಹಗುರವಾಗಿ

ಎನ್ನ ಜೀವಕೆ ಜೀವವಾಗಿ

ಮತ್ತೆ ನೋವು ಕಾಣದೆ

ಕಣ್ಣ ನೀರು ಜಾರದೆ

ನವ ಸಮಾಜದ ಬದುಕಿಗಾಗಿ..!!

********

 

 

– ಅಶೋಕ್ ಕೆ. ಜಿ. ಮಿಜಾರ್.