Author: Amubhavajeevi

ತಾಯ ಒಡಲೊಳಗಿಂದ ಮಡಿಲೊಳಾಡೊ ಕಂದ ಅಮ್ಮ ಎಂಬೊಂದು ಮಾತಿಂದ ತಾಯಿಗೆ ಜಗದಾನಂದ ಹಡೆದ ನೋವೆಲ್ಲಾ ಕಂದನ ನಗುವಿಂದ ಮಾಯ ಮಗುವ ಮುಖ ನೋಡುತಲೆ ಕಳೆವಳಮ್ಮ ತನ್ನೆಲ್ಲಾ ಸಮಯ ಅಳುವ ಕಂದನ ಕೂಗಿಗೆ ಎದೆಯಾಲುಕ್ಕುವುದು ಆ ಘಳಿಗೆ ಹಾಲ ಕುಡಿದು ಮಲಗೊ ಕಂದ ನೋಡಿ ಸವಿಯಬೇಕು ಆ ಆನಂದ...

ಅಪ್ಪನೆಂಬ  ಅದ್ಭುತವ ಏನೆಂದು ಹಾಡಲಿ ಅದು ಎಂದೂ ಮರೆಯದ ಪಾತ್ರ ನನ್ನ ಬಾಳಲಿ ಅಮ್ಮನ ಕರುಳ ಬಂಧ ಅಪ್ಪನ ನೆರಳ  ಅನುಬಂಧ ಆ ಎರಡು ತೀರದ ನಡುವೆ ನಾ ಹರಿವ ನೀರ ನಿನಾದ ಅಪ್ಪ ಎನ್ನಲು ಏನೋ ಬಲ ಅಪ್ಪನಿಂದಲೇ ಬದುಕೋ ಛಲ ಅಪ್ಪ  ಎಂಬ ನಂಬಿಕೆಯ...

ಎಳೆಯ ಬಾಲೆಯ ಮೇಲೆ ದುರುಳ ಕಾಮುಕನೆರಗಿ ಅತ್ಯಾಚಾರಗೈಯುವಾಗ ಮಾನವೀಯತೆ ಸತ್ತಿತ್ತು ತನ್ನನ್ನು ನಂಬಿ ಬಂದ ತನ್ನ ಮನೆ ಬೆಳಗುವವಳನ್ನು ವರದಕ್ಷಿಣೆಗಾಗಿ ಹಿಂಸಿಸುವಾಗ ಮಾನವೀಯತೆ ಸತ್ತಿತ್ತು ಮುದ್ದಿನಿಂದ ಸಲುಹಿದ ಹೆತ್ತವರ ಮಗ ನಡುರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ನಡುಬೀದಿಗೆ ತಳ್ಳುವಾಗ ಮಾನವೀಯತೆ ಸತ್ತಿತ್ತು ಹಸಿವಿನ ಜನ ತತ್ತರಿಸಿರಲು ಉಳ್ಳವರು ಪ್ರತಿಷ್ಟೆಗಾಗಿ ಅನ್ನವನು ತೊಟ್ಟಿಗೆಸೆವಾಗ...

ಮಾತು ಮಥಿಸಿ ಮೌನ ಗತಿಸಿ ನನ್ನ ನಿನ್ನ ನಡುವೆ ಹಮ್ಮು ಬೆಳೆದಿದೆ ಪ್ರೀತಿಯ ಹೂವ ಕಿತ್ತು ನೆಮ್ಮದಿಯ ದಳ ಬತ್ತಿ ಹೋಗಿದೆ ಮಾತು ಮಾತಿಗೂ ಇಲ್ಲಿ ಬೇರೊಂದು ಅರ್ಥ ಬರುತಿದೆ ತಾಳ್ಮೆ ಎಂಬುದು ಕಳೆದುಹೋಗಿ ಕೋಪ ತಾಂಡವವಾಡಿದೆ ಕಣ್ಣು ನೋಡಲು ಹವಣಿಸಿ ಕಿವಿಯು ಕೇಳಲು ಕಾತರಿಸಿ ಬಾಹುಬಂಧದಲಿ...

ಹೊರಡಬೇಕಿದೆ ನಾನೀಗಲೇ ಕರೆ ಬಂದಿದೆ ಅಲ್ಲಿಂದಲೇ ಹೋಗದೇ ವಿಧಿ ಇಲ್ಲ ಇಲ್ಲಿರಲು ಬಿಡುತಿಲ್ಲ ಯಮನ ದೂತರು ಪಾಶ ಎಸೆದಿಹರು ಕುಣಿಕೆ ಹಿಂಡಿದೆ ಕೊರಳ ಉಸಿರು ವಿಲವಿಲ ಒದ್ದಾಡಿದೆ ಈ ದೇಹ ಭವಬಂಧನ ಕಳಚಿಕೊಳ್ಳುವ ದಾಹ ಯಾರಿತ್ತರೋ ಅಲ್ಲಿ ದೂರು ತೀರ್ಪಲ್ಲಿದೆ ನನ್ನ  ಹೆಸರು ನನ್ನ ವಾದಕಿಲ್ಲ ಅವಕಾಶ...

ಬತ್ತಿದ ಮರದಲಿ ಸತ್ತಿದೆ ಬದುಕು ಕಟ್ಟಿದ ಗೂಡಿಗೆ ಉರಿಬಿಸಿಲ ತೊಡಕು ಮಳೆಯೇ ಮಾಯವಾಗಿ ಹಸಿರು ತಾ ನಾಶವಾಗಿ ನೆರಳೇ ನರಳಾಡಿದೆ ಬದುಕೇ ಬರಡಾಗಿದೆ ಮಾನವನ ಅತಿಯಾಸೆಗೆ ಪರಿಸರ ನಾಶವಾಯ್ತು ಮುಗಿಲು ಬಂಜೆಯಾಗಿ ಅಂತರ್ಜಲ ಪಾತಾಳ ಸೇರಿತು ನಿತ್ಯವೂ ಇಲ್ಲಿ ಹೋರಾಟ ಹೇಳತೀರದು ಆ ಸಂಕಟ ಮರುಭೂಮಿಯಲಿಷ್ಟು ತಂಪಿರಬಹುದು...

ನೋವಿನೊಳಗೂ ಅರಳುವ ಸಂಭ್ರಮ ಅದುವೇ ನನ್ನವಳ ನಿರ್ಮಲ ಪ್ರೇಮ ಮಗುವ ಮುಗ್ದ ಮನದವಳು ನಗುವಿನಿಂದೆಲ್ಲಾ ಧಾರೆಯೆರೆವವಳು ನನ್ನೆದೆಯ ಭಾವಗೀತೆ ಅವಳು ಹಣತೆಯಾಗಿ ಮನ ಮನೆ ಬೆಳಗುವಳು ನೋವಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಸಂತೈಸಿ ನಲಿವಲ್ಲಿ ಬೆರೆವಳು ಸಂಭ್ರಮಿಸಿ ಬದುಕುವ ಬಲು ಹಂಬಲದಾಕೆ ಅವಳೊಲವೇ ಬೆಂಬಲವದಕೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಎದುರಿಸೋ ಗಟ್ಟಿಗಿತ್ತಿ ಸದಾ...