Author: Latha Vishwanath, lathapai206@gmail.com

ಭಾರತಾಂಬೆಯೊಡಲೊಳಗಂದು ಜನಿಸಿತ್ತು ಆ ಅಮೂಲ್ಯ ರತ್ನ. ದೇಶ ಸೇವೆಯೆ ಈಶ ಸೇವೆ ಎಂದೆನುತ ಬಾಳಿದ ಮಹಾತ್ಮ ಚಾಣಾಕ್ಷ ನಡೆ,ಸೇನೆಗಿತ್ತವರು ಸಕಲ ಸ್ಪೂರ್ತಿ  ನೈತಿಕ ಬೆಂಬಲ ರಕ್ಷಿಸೆ ದೇಶದ ತೀರ, ಶತ್ರುಗಳ ಹಿಮ್ಮೆಟ್ಟಿಸಿ ಯೋಧರೊಡಗೂಡಿ ಭಾರತಾಂಬೆಗೆ ವಿಜಯಮಾಲೆಯುಡಿಸಿದ ಧೀರ. ಯುವಶಕ್ತಿಗಿತ್ತಿದೆ ಅವರ ಸಚ್ಚಾರಿತ್ರ್ಯ ಆದರ್ಶಗಳ ಪ್ರೇರಣೆ. ಸಜ್ಜನಿಕೆಯೊಳಗಾತನದು ವಿರೋಧಿಗಳೇ...

ಬಂತು ನೋಡು ತಂತು ನೋಡು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ನೆನಪು ಹೊತ್ತು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ಶುಭದಿನ. ದಾಸ್ಯದಿಂದ ಮುಕ್ತವಾಗಿ ತನ್ನತನವ ಕಂಡಂತ ಸಿಹಿದಿನ. . ಕೆಂಪು ಜನರ ಗುಂಡಿಗಂದು ಎದೆಯೊಡ್ಡಿದ ವೀರರು. ಮಾತೃಭೂಮಿ ಭಾರತದ ಘನತೆ ಕಾಯ್ದ ಧೀರರು.. ಹಸಿರು ಉಸಿರು ಒಂದೂ ಬಿಡದ ಕೆಂಪು ಜನರ ಕ್ರೌರ್ಯವು, ಸ್ವಾಭಿಮಾನ ನಮ್ಮ ಸೊತ್ತು...

ನಿನ್ನ ಮರೆಯುವೆನೆಂಬ ಭ್ರಮೆಯೊಳಗೆ ಕಟ್ಟಿದ್ದೆ ದೂರ ತೀರದಿ ಹೊಸ ಗೂಡೊಂದನು. ಕಟ್ಟಿದ್ದ ತೃಪ್ತಿಯಲಿ ಒಳಹೊಕ್ಕರೆ ಭಿತ್ತಿ ತುಂಬಾ ನಿನ್ನ ನೆನಪಿನ ಬಣ್ಣ ಬಳಿದಿತ್ತು ನೋಡೆಂತಾ ವಿಪರ್ಯಾಸ. ಇದ್ದರಿರಲಿ ಬಣ್ಣದ ಭಿತ್ತಿ ಹಾಗೇ ,ಹೊತ್ತು ಕಳೆಯುವೆ ಮಂದ ಬೆಳಕಲಿ ಎಂದೆಣಿಸಿ ತೂಗುಹಾಕಿದೆ ಪುಟ್ಯ ಲಾಂದ್ರ ಕಣ್ತೆರೆದು ದಿಟ್ಟಿಸೆ ಲಾಂದ್ರವೂ...

  ಬಂತಗೋ ಬಂತಗೋ ಮತ್ತದೇ ಆಷಾಢ ,ಜೋರು ಮಳೆಯ ನೆನಪಿಸುವ ಆಷಾಢ ತಂಗಾಳಿಯ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟು ,ಬಿರುಗಾಳಿಯ ಆರ್ಭಟದ ವೇಷ ತೊಟ್ಟ ಕಿಲಾಡಿ ಆಷಾಢ ಗಗನಚುಂಬಿ ಮರಗಳನೇ ಆಗಸಕೆ ಚಾಮರದ ರೂಪವಿತ್ತು ಗಹಗಹಿಸಿದ ಆಷಾಢ , ಕೃಷಿ ಕಾರ್ಯದ ಹುರುಪು ತೋರ್ವ ರೈತನವಗೆ ಗೊರಬು ನೇಗಿಲು ಎತ್ತು ,ಗಾಡಿಯು...

ನಾ ಬರೆಯ ಹೊರಟಾಗ ಕವಿತೆ…. ಮುದ ಕೊಟ್ಟವನು ದಿನಕರ ಅವನಂದ ಎಳೆಬಿಸಿಲ ಗುಂಗೊಳಗೆ ಇರುತಿರಲು ಭಾವ ಹಿತಕರ….. ನಾ ಬರೆಯ ಹೊರಟಾಗ ಕವಿತೆ….. ಕರೆದಂದಳೀ ಮಮತಾಮಯಿ ವಸುಂಧರೆ ಹಸಿರೊಳಗೆ ಉಸಿರಿರಲು ಅಗದಿರದೇ ಕವಿ ಮನದಿ ಪದಗಳುತ್ಕರ್ಷ? ನಾ ಬರೆಯ ಹೊರಟಾಗ ಕವಿತೆ…… ಉಕ್ಕಿ ಹರಿವ ಝರಿ  ಅಲೆಯೊಳಗೆ ಕಳಿಸಿತ್ತು...

  ಅಮ್ಮನವಳು ಬಲು ಜಾಣೆ,ಜೀವದಾನವ ಮಾಡುವ ಮಹಾತ್ಯಾಗಿ ತನ್ನೆಲ್ಲ ತುಮುಲಗಳ ಸೆರಗೊಳಗಿಟ್ಟು ನಗು ನಗುವ ಅನುರಾಗಿ ನೇಸರನ ಹಿಡಿದು ಬುಟ್ಟಿಯಲಿ ಇಟ್ಟು ನಡೆದಿಹಳು ಬದುಕಿಗೇ ಸ್ಪರ್ದಿಯಾಗಿ. ತನ್ನ ಶಿರವೇರಿಸಿದ ಹೆಮ್ಮೆಯಲಿಹ ಅವಳೆಲ್ಲರ ಮಾರ್ಗದರ್ಶಿಯಾಗಿ . ಹೆಣ್ಣವಳು ಅಬಲೆಯೆಂದೆನುವ ಸತ್ಯ ನೋವು ದುಗುಡ ದಿನಗಳೆದುರಿಸೆ ನಿತ್ಯ ಸದೃಡ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸದ ನಿಲುವಲ್ಲಿಪಥ್ಯ...

ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಬಾರದಿರು ನನ್ನ ಮನಸಿನ ಮಂದಿರಕೆ ನೋವ ಸಿಡಿಲಿಗೆ ಒಡೆದು ಹೋಗಿಹ ಭಾವ ಕಂದರಕೆ. ನನ್ನ  ಭಾವದ ಭಿತ್ತಿಯ ತುಂಬಾ ನಿನ್ನ ವದನದ ಚಿತ್ರ ನಿನ್ನ ಕೇಳದೇ ನಾನೇ ಕಲ್ಪಿಸಿದ ನನ್ನ ಚಿತ್ತ ಸದನದ ಮಿತ್ರ. ನಿನಗೇಕೆ ಅರಿಯದಾಯ್ತು ನಾ  ನಿನ್ನ ಕಾಳಜಿ, ನೆನಪಿಗಿಟ್ಟ ಸಮಯದ ಮೀಸಲು. ಹಾಗಾಗಿಯೇ...