ಅಮ್ಮ ದಿನಮಣಿ

ಅಮ್ಮನವಳು ಬಲು ಜಾಣೆ,ಜೀವದಾನವ ಮಾಡುವ ಮಹಾತ್ಯಾಗಿ

ತನ್ನೆಲ್ಲ ತುಮುಲಗಳ ಸೆರಗೊಳಗಿಟ್ಟು ನಗು ನಗುವ ಅನುರಾಗಿ

ನೇಸರನ ಹಿಡಿದು ಬುಟ್ಟಿಯಲಿ ಇಟ್ಟು ನಡೆದಿಹಳು ಬದುಕಿಗೇ ಸ್ಪರ್ದಿಯಾಗಿ.

ತನ್ನ ಶಿರವೇರಿಸಿದ ಹೆಮ್ಮೆಯಲಿಹ

ಅವಳೆಲ್ಲರ ಮಾರ್ಗದರ್ಶಿಯಾಗಿ .

ಹೆಣ್ಣವಳು ಅಬಲೆಯೆಂದೆನುವ ಸತ್ಯ

ನೋವು ದುಗುಡ ದಿನಗಳೆದುರಿಸೆ ನಿತ್ಯ ಸದೃಡ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸದ ನಿಲುವಲ್ಲಿಪಥ್ಯ

ತನ್ನ ಹಾದಿಗೂ ಬೆಳಕನೀಯುವ ಆದಿತ್ಯ
.

ಕರಪಿಡಿದು ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕುತಿದೆ ತನ್ನೊಡಲ ಪುಟಾಣಿ ಮಗುವು.

ಜಗಕೆಲ್ಲ ಬೆಳಕ ಚೆಲ್ಲುವ ಸೂರ್ಯನನೇ

ಹೊತ್ತೊಯ್ದಂತೆ ಮನವು.

ಕಲ್ಲು ಮುಳ್ಳುಗಳೊಳಗೆ ಸಾಗಿದರಷ್ಟೇ

ತಿಳಿವುದೀ ಜಗವು.

ಎಂದೆನುವ ಭಾವದಲಿ ತುಂಬುತಿಹಳಲ್ಲಿ

ಶಿಶುವಿನಲಿ ಛಲವು.
.

ಧನ ಕನಕ ಏನಿದ್ದರೂ ಅಮ್ಮ ನಿನಗಿಲ್ಲ ಯಾರೂ ಸಾಟಿ ಈ ಜಗದೊಳಗೆ.

ದಿನಕರನೂ ತಾನೊಬ್ಬನಿರದಿರೆ ಎಂತು

ಕಾಣುವರು ಹಗಲು ಮೊಗದೊಳಗೆ.

ನಿತ್ಯ ಸೂರ್ಯನುದಯವೇ ಉಲ್ಲಾಸದಿ ಮೀಯಿಸುತಿದೆಲ್ಲರನು ಬೆಳಕ ಕೊಳದೊಳಗೆ.

ಅಮ್ಮನುಣಿಸುವ ತುತ್ತು ಮುತ್ತಿನ ಸುಖದಲಿಯೆ ಬೆಳೆವುದು ನೋಡು ರಕ್ಷಣೆಯ ಒಡಲೊಳಗೆ.

– ಲತಾ(ವಿಶಾಲಿ) ವಿಶ್ವನಾಥ್